Buz Üzerinde Hayal Kurmak

Şu sıralar hepimizin ortak sorunu bu olsa gerek. Buz! Her yerdeler çünkü. Kış vakti başka ne olmasını umuyorduk ki zaten. Benim bahsedeceğim buzlar onlar değil. Hayatımızdaki gizli buzlanmalar.

Zaman zaman herkes sıkıntı yaşıyor, yaşadıklarından memnun olmuyor çok şükür. Evet bu durum tam olarak şükür sebebi çünkü imtihan! 
Bizler her zaman hayal kurup kendi puanlarımızı yaparız ama gerçekleştirme aşamasında türlü türlü zorluklar bizi bekliyordur. Hele ki güzel bir şeye niyet etmişsek. :) 

Bu Allah'ın bizi sevmediği ya da kurduğumuz hayalleri bizim için istemediğini göstermez. Tam tersine bizimle ilgilendiğinin kanıtıdır. Hayallerimizi ne kadar çok istediğimizi, sabrımızı sınar. En ufak taşa takıldığında "Allah kahretsin" diyorsan bir daha düşün. O taşın senin orda mola verip, dinlenip, güç toplayıp da onu yolundan kaldırman için konduğunu düşün. Ve sadece tek bir yönden değil her taraftan aynı anda imtihan oluruz. Hayallerimiz, sağlığımız, ailemiz, arkadaşlarımız, okulumuz, derslerimiz... İyi ya da kötü sana sunulan herşeyi olumlu karşılayabilmek önemli olan. En sıkıldığında bunaldığında etrafına bak. İnsanlar seninkinden bin kat korkunç ne dertlerle uğraşıyor. O zaman şükretmek aklına gelir çoğu insanin. Zaten tüm ruh daralması, sıkılma ve bunalma bu şükür eksikliğinden ortaya çıkar. "Çok şükür." demek hayatın freni gibidir. Engebeli yolda daha az sarsıntıyla yol almamızı sağlar. 

Hayatta ölümden başka şeyin çaresi yok. Ölümün de çaresi olmamalı zaten Allah doğduğumuz anda emir vermiş 'bu insan şu zamanda ölecek' diye. Ölmek bile sorun değil şükür sebebi. Mevlana ölüm gününü "düğün günüm" olarak nitelendirmiş tamam kabul biz bu kadar olamayız. O kadar fazlasını henüz kendimden de beklemiyorum zaten. :) 

Hayat her zaman buz üstündedir. Dengesizliğe tahammülü yoktur fırlatır atar seni yere, neye uğradığını şaşırırsın. Bu sebeple kararlılık ve irademizin ne kadar güçlü oldugu bu noktada çok önemli. Genelde insanlar daldan dala atlayım derken yere kapaklanırlar. ;) Eğer karar verdiysen vazgeçme. 

Tüm bu düşünceler benim biraz olsun büyümeme hayatı olduğu gibi kabullenmeme yardımcı olan düşünceler. Hiç bir sorunu dert edinemiyorum kendime. Mesela geçenlerde yaşadığım bir olay var. -Ne olduğunu buradan söyleyemeyeceğim -"Neyse bakalım hayırlısı olsun. Sonu elbet selamettir.Allah istemezse zaten olmaz. Ne olacağı belli olur yakında."dedim. Eskiden olsa günlerce uyuyamaz, sürekli onu düşünür, neden böyle oldu diye çok sorgulardım. Olmayan dertten dert çıkarırdım kendime. Hala arada kısa süreli de olsa dertlenip hemen ardından " amaaannn boşver " diyorum. Artik bunu çok daha rahat, mutlu, huzurlu diyorum. Ciddiye almamak değil asıl mesele hayatındaki ciddiyet sıralaması! Senin için önemli bir çok şeyi gözden geçir belki de kendine sorun diye benimsetmeye çalıştığın hayatının önem sıralamasında sonlarda olabilir :)

Bunlar benim, kendi, şahsi, kişisel görüşlerim. Ben bu olgunluğa gelene kadar baya uğraştım öyle akıl almaz dertler edindim ki şimdi gülüyorum kendime. Bu yazıyı okudun diye hayatının mükemmel olacağını, hiç bir şeyi dert etmeyecek bir insan olacağını vaadetmiyorum sana. Ama bir yerden başla, o ilk adımı at gerisi gelir. Her zaman her şeyi sev.

Hgk günlükleri'nden sevgilerle...